Lemaire

Deze zaal ligt op de gelijkvloerse verdieping van het Infirmeriegebouw en is rolstoeltoegankelijk.

Een stukje geschiedenis

De Infirmerie en de Tafel van de Heilige Geest werden, net als de rest van het Groot Begijnhof, door de Fransen geconfisqueerd en onder het beheer van ‘Les Hospices Civils de Louvain’ geplaatst, dat in 1925 werd omgevormd tot de Commissie van Openbare Onderstand, het huidige O.C.M.W.

De vervallen begijnhofsite werd in 1962 van de ondergang gered door de ondertekening van de eigendomsoverdracht aan de KU Leuven (met uitzondering van de Sint-Jan-de-Doperkerk, die pas na de restauratie werd overgedragen). Onder leiding van Professor Raymond M. Lemaire werd in 1963 gestart met de restauratie, die beëindigd werd in 1990 met de afwerking van de straat achter de kerk door ingenieur-architect Paul van Aerschot.

Raymond Marie Lemaire (1921-1997) studeerde rechten, geschiedenis, kunstgeschiedenis en oudheidkunde aan de KU Leuven. Hoewel hij noch architect, noch bouwkundig ingenieur was, zou hij op het gebied van architectuur, restauratie en stedenbouw naam maken, en dit vooral dankzij de restauratie van het Groot Begijnhof. Hiervoor ontving hij in 1970 de gouden medaille van de Académie d’Architecture de France.

Naast professor was hij ook gevolmachtigde van de minister na de Tweede Wereldoorlog en lid van de commissie die het door de bezetter gestolen kunstpatrimonium moest opsporen en terugbrengen. Hij richtte in 1965, samen met een Italiaanse collega, de Internationale Raad voor Monumenten en Landschappen op. Hij was gezant van de UNESCO en werd in 1990 in de adelstand verheven. Zijn advies werd gevraagd bij talloze restauraties in binnen- en buitenland.

Zaalopstelling